Verdriet. Enerzijds gecompliceerd verborgen, anderzijds transparant. Het is een emotie die niet altijd goed onder woorden te brengen is. Het is een gevoel, die je met jezelf in aanraking laat komen tot in de werkelijke kern. Een gevoel wat je maag doet keren. Soms kweekt verdriet wel eens het idee dat het meer met je doet dan ultieme vreugde. Het doet natuurlijk ongetwijfeld evenveel met je, maar dan de andere kant op. Zolang de blijdschap en het verdriet in een mensenleven maar een beetje in de juiste balans zit, met natuurlijk het liefst iets meer vreugde dan tranen, is er niks aan de hand. En tranen van vreugde mag onbeperkt ;-).
Deze week is, tot nu toe, een huil-week hier. Gelukkig niet alleen van verdriet, maar ook van héle leuke berichten. En dit niet alleen van mezelf, maar voornamelijk van anderen. Zowel de verdrietige- als de blijdschap-mededelingen. En zulke dagen vreten energie, ook (en misschien wel voorál) het met een ander mee huilen. Het is natuurlijk zo dat je niet voor niks met een ander mee huilt. Je huilt met de ander mee omdat je je met die persoon verbonden voelt. Omdat je het plezier deelt. Of juist de angst. De boosheid. Het verdriet. De onmacht.
Tranen van onmacht, die zijn nog het ergst!
Gelukkig is een potje blèten goed voor de ziel. En hoewel ik de week gestart ben met een hele hoop gecombineerd soort tranen, kan ik u melden dat alles hier in dit huishouden in orde is hoor =). Da’s vast weer een pak van jullie hart ;-).
Nu tijd om te douchen en naar bed te gaan. Ik wens ieder van jullie een goede nachtrust en onthoud……. morgen weer een nieuwe dag!
© Eveline – Augustus 2013
