Het zonnetje komt door en de wind waait lente.
De tafel mooi opgedekt en alle stoelen zijn bezet.
Toch is het anders, want het is stil.
De stilte, die onontkoombaar en oorverdovend kwam, toen jij ging.
De aarde draait door en het gras wordt weer groen.
Het geluid van de kat en spelende kinderen op straat.
Alles is zoals altijd en toch is het anders, want in mijn hoofd is het stil.
Feestdagen zullen feestdagen blijven,
maar ze zijn anders omdat jij er niet meer bent.
Er wordt weer gelachen en dan is het stil.
En in die stilte, ben jij present.
De herinnering blijft en dan is het stil.
Voor even…
© Eveline – April 2014
About my so called life! 
Mooi geschreven!
Een blog wat binnen komt. Sterkte met je verdriet..
X
Ik weet als geen ander wat je bedoelt, niks zal ooit nog hetzelfde zijn,…..
Wat mooi en herkenbaar geschreven!!