Vanmorgen in alle vroegte liep ik met de jongste dochter richting de bakker. Ondanks dat het wat aan het druppelen was buiten, hadden we toch besloten de trip lopend te wagen, bewapend met 1 hele grote paraplu. Gaande de weg begon het steeds harder te regenen en op een gegeven moment was het echt aan het hozen. Hè, verdikkies, dacht ik nog. Dochter-lief kwam dichter tegen me aan lopen en zei;
“Gelukkig hebben wij een paraplu hè mam, helemaal niks aan het handje!”
En dan ben je pas twee jaar, en kom je al met zo’n briljant positieve conclusie. Want inderdaad; noodweer of niet… Wij liepen droog!
Eenmaal bij de bakker moesten we even wachten tot we aan de beurt waren. Er kwam een up-beat nummer uit de speakers galmen en opeens begon die twee-jarige-pamper-kont van ons te swingen. Precies op het ritme en ze straalde van plezier. Hoe heerlijk, die onbezonnenheid!
En ineens dacht ik; screw it… En begon met haar mee te dansen. Om iets voor negen uur in de ochtend. Midden in de Bakkerij.
Conclusie; niks aan het handje! Wel hebben de broodjes nog nooit zo goed gesmaakt ;-)…
© Eveline – Augustus 2014
About my so called life! 
Heerlijk zo’n swingend positief pamperkontje! 🎶🌞
Leukkkkkkkk ! xx
Haha… En nu gaat het verhaal de ronde dat jij nog wel erg veel last hebt van ‘ontzwangerings-hormonen’. 😉
Hahaha, inderdaad ;-). Maar goed, als je dat er dan dansend uit swingt, is het nog te doen he 😉
Als dat niet Mindfulness is!!!