Gezegende rommel.

Onze jongste telg is inmiddels een dag of zestien oud. Een goede twee weken dus. Gisteren vroeg een vriendin mij per whatsapp; ‘En… Al helemaal in het ritme, samen met 3 kids?’. Ik moest lachen; ‘tis totaal nog niet van toepassing namelijk. Niet dat je niet gelijk het gevoel hebt van; ‘the brand new baby hoort er helemaal bij’, maar meer dat je je als mama zijnde met grote regelmaat afvraagt of dit óóit nog goed gaat komen 😉 …

Vandaag kregen we weer kraamvisite. En een uur voor die visite het consultatie-bureautje op bezoek. En daarvóór wilde ik puin ruimen. En afwassen. En strijken. En de ontbijtbordjes van vanmorgen van tafel halen. En…. een hele hoop meer. In plaats daarvan huilde Max. En op het moment dat ik de afwas wilde doen scheet hij de boel onder. En toen ik wilde stofzuigen moest de jongste dochter heeeeel nodig naar de wc! En aangezien zij daadwerkelijk net goed zindelijk begint te worden, moet je dat kind ook echt niet laten wachten wanneer zij zelf eindelijk aangeeft te moeten. Gevolgd door een ruzie tussen de zussen. En oh ja, de hond… de hond is er ook nog! En toen was het boterhammen-tijd. En god ja, zal ik zelf dan ook maar weer eens wat eten dan? (Gelukkig ben ik nogal een Bourgondiër, dus de knorrende maag herinnert mij voldoende! 😉 )

Het consultatie-bureau kwam te laat. De visite iets te vroeg. Puntje bij paaltje zat alles te-samen in een niet gestofzuigde en banaal volle woonkamer, het speel-& wasgoed tot aan het plafond en de vloer, alsmede de boekenkast, plakten.

Ik was echt in staat te gaan huilen. Ik ben een walgelijke perfectionist en vind het zo enorm lastig als ik niet meteen alle touwtjes strak in handen kan hebben en houden. Maar ja… het lukt me nu nog eventjes niet. Ik ben moe. Gewoon, moe!

Dus in plaats van te gaan huilen of aan iedereen excuses te maken voor de rommel, genoot ik van m’n kopje koffie, m’n kids, van de visite en van hun ondernemende dochtertje.

Desalniettemin kon ik, toen de visite op stond, het niet laten om te zeggen;

“En nu, ga ik puinruimen!”.

As if they cared! 😉

Maar het komt goed. Het kómt goed! 😀

© Eveline – Augustus 2014