Gisteren heeft mijn man een appel-vanille taart gemaakt, from scratch. Hij was in de middag al klaar, maar het is zo’n taart waarbij de vanille-boven/binnenkant moet opstijven in de koelkast. Liefst een hele nacht, maar gisteravond werden er toch al een paar punten onder het gezin verdeeld. En werkelijk; het smaakte heerlijk!
Vlak voor het naar bed gaan, zag ik mijn man nóg een (enorm groot) stuk taart pakken. Hij ging er mee op de bank zitten en begon er aan. Ik zei tegen hem;
“Zo hallo, heb je daar nog een gaatje voor, ja?”.
Waarop hij liet weten;
“Ja, jij bent morgen vrij én samen met de kinderen. Laten we wel zijn; als ik dus morgen thuis kom van m’n werk, is er geen kruimel meer over!”.
Ik dacht even na en kwam tot de conclusie…. dat hij een ijzersterke conclusie had getrokken ;-).
Mijn enige juiste reactie was dan ook;
“Dat het stuk je mag smaken, schat!”.
Even voor de goede orde; dit is het stuk wat overbleef, niet het stuk wat mijn man had gepakt 😉 …
© Eveline – November 2014
About my so called life! 
Mmmmm hier had ik dan weer wel het recept van willen hebben! Lijkt me lekker!
Haha, had er ook al aan gedacht ;-). Wie weet bespeek ik ‘m nog wel. xxx