Serieus, ik heb af en toe het gevoel seniel te worden.
Vorige week had ik twee tafellakens gekocht, speciaal voor de kerstdagen. Bij het thuiskomen, had ik ze meteen opgeborgen. Op een plaats waarvan ik (terwijl ik ze er neer legde notabene) nog dacht; zo, dit is een magnifieke plek; hier liggen ze veilig voor kinderhandjes, maar wel voor ons zo voor de pak. En het is zó’n gemakkelijke plek, dat ik niet zal vergeten dat ze hier liggen.
Ja.
Jullie raden het al….
Ik ben het dus vergeten!
En op zulke momenten kom je er ineens achter hoeveel kastjes, laatjes, hoekjes & gaatjes je huis heeft.
En daar, waar allemaal dus géén tafellakens liggen.
Enfin, ik heb nog 1,5 week om ze te traceren. Zou moeten kunnen…
Toch?! 😉
© Eveline – December 2014
About my so called life! 
Dit is heel herkenbaar haha! Overkomt me wekelijks, maar ik ben dan ook gewoon te druk in mijn hoofd.
Moet zeggen heb net een tafelkleed gevonden dat ik drie jaar geleden heb opgeruimd maar kan hem nu ook gebruiken
Oh verschrikkelijk herkenbaar. Vooral het stukje dat je dan denkt: ‘Wat een geweldig goede plek. En zo logisch ook!’ Ja, zo logisch dat je het niet meer terugvindt… Succes met je zoektocht!
Ongekend, maar ik heb ze eerder de middag gevonden!!! =) 👍😘