Afgelopen week kwam er plots niet een vriendinnetje tussen de middag met onze oudste dochter mee naar huis, maar een vriendje. Een heus vriendje. Flabbergasted als ik was en eerlijk moest bekennen even aan dit idee te moeten wennen (welgeteld drie seconden), was het hartstikke gezellig.
Na de boterhammen gingen ze nog even in de woonkamer spelen en onze hond (die Kenji heet) deed vrolijk mee. Op een gegeven moment stonden de twee zeven-jarigen tegen over elkaar en de hond kwispelde tussen beiden. Onze dochter vroeg ineens aan het vriendje;
“Weet jij hoe onze Kenji heet?”.
Ze keek mij onmiddellijk lachend aan en besefte dat ze zojuist het antwoord al gegeven had. Oeps!
Het vriendje kon het totaal niet deren overigens.
Zijn reactie was dan ook;
“Nee, hoe heet die?”.
© Eveline – April 2015
Hahahahhaha geweldig!