In alle vroegte aan de ontbijttafel zag ik onze oudste dochter fronzen. Op mijn vraag of er iets was zei ze niks. Echter, ik zag de frons groter en dieper worden. Een intense zucht volgde met daarin de woorden gehusseld;
“Mam, is het nu morgen, of overmorgen?”.
Ik herhaalde haar vraag, omdat ik ‘m niet begreep.
En toen was er stilte. De frons verdween, ze begon te glimlachen en riep;
“Oh nee, tuurlijk, het is nu gewoon vandaag!”.
Les van de dag;
Het is vandaag!
Leef nu. En geniet 😃.
© Eveline – Oktober 2015
About my so called life! 