Toen ik onze 1-jarige Max van het kinderdagverblijf ging ophalen, vond hij het wel een leuk spelletje om vanaf de auto met zijn korte beentjes heel snel terug naar de deur van het kinderdagverblijf te lopen. Mams volgt toch wel! En lol dat hij had!
Ik op mijn beurt dacht op den duur: ik zal je hebben klein vlegeltje! Ik zeg gewoon “dag-dag Max!”, ga in mijn auto zitten en start de auto. Kijken of jij het nog steeds zo grappig vindt, als mama aanstalten maakt om zónder jou naar huis te gaan.
Dus dat deed ik. Niet zonder hem naar huis gaan, maar wel zogenaamde aanstalten maken daartoe.
En daar zat ik dan. Achter het stuur, met een draaiende motor. Max bij de deur.
En ik wachtte op de storm, na de stilte.
Maar die kwam niet. In plaats daarvan keek de 1-jarige dreumes mij met een schuine, guitige en vol zelfvertrouwen blik aan en stak vervolgens z’n hand op.
Houdoe mams! Tot snel weer! 😉
© Eveline – Maart 2016
About my so called life! 